Temsilcilerimizin Top 16'daki Maçlarına Bakış

     Uzun süredir siz değerli okuyucularımızdan yurt dışında master eğitimimi gerçekleştirdiğimden dolayı uzak kaldım. Ara dönem tatilini fırsat bilerek Euroleague Top 16’daki üç temsilcimizin maçlarını analiz etmeye çalıştım.

            Sırasıyla başlayarak Galatasaray Liv Hospital - Maccabi Electra maçına değinmek istiyorum. Galatasaray zaten bu maça biraz eksik bir kadro ıle çıkmak zorunda kaldı. Takımda Furkan Aldemir’in sakatlığı Sofo’nun olduğu bir maçta Maccabi adına pozitif bir gelişme sayılabilirdi ancak Sofo o kadar erken faul problemine gırdı ki ondan neredeyse hiç yararlanamadılar. İlk çeyrek basa bas bir oyunla geçti ve Malik Hairston bu takım için ne kadar önemli olduğunu hem savunmada hem de hücumda gösterdi. Ikınıcı çeyrekte Ender Arslan’ın oyuna girmesi Galatasaray’a itici bir güç oluşturdu ve devreyi 47-40 önde tamamlamamızı sağladı bu ivme. Üçüncü çeyrekte, özellikle ikinci bölümünde Maccabi yavaş yavaş geliyorum diyerek üstünlüğü ele almaya başladı ve son çeyrekte bunun nasıl bir patlamaya dönüştüğünü gördük. Galatasaray son üç dakikada rakibine hiç karşılık veremedi ve top 16’nın ilk tur maçlarından ne kadar farklı olduğunu bir kez daha hatırladık. Son top, son periyot oynamak tecrübe ister ve Galatasaray’da bu henüz oturmamış. Bunun da temel nedeni sakatlıklar olsa gerek çünkü takım uzun sureler tam olarak sağlıklı kalamadı. Bu maçtan galip ayrılsaydık hem evimizde maç kaybetmeyerek iyi bir başlangıç yapmış olacaktık hem de güzel bir mesaj verme fırsatımız olacaktı. Klasik olacak ama önümüzdeki maçlara bakmak gerekiyor. Galatasaray’ın sakatlarının iyileşmesini beklemekten başka bir seçeneği yok. Ayrıca sunu da söylemeden edemeyeceğim ki bu maçta Sınan Güler öyle bir turnike kaçırdı ki Shaqtin’a Fool’a aday olabilirdi eğer bu maç NBA’de oynansaydı.

             Barcelona – Anadolu Efes maçını aslında hiç ama hiç yazmak istemiyorum. Kâbus gibi hatta kâbus ötesi bir maçtı. Koç değişikliğinden sonra takımda kimse ne yapması gerektiğini bilmediği gibi koç da kimle başlayıp kimle başlamayacağına daha karar verememiş. Anlaşılan Anadolu Efes Ivkovic’i alabilmek uğruna bu sezonu boş geçmeye karar vermiş gibime geliyor çünkü Ivkovic sezon ortasında bir takım çalıştırmayacağını söylemişti. Ancak bana göre Anadolu Efes gibi bir takıma böyle bir bahane ve sezon ortası yapılanma hiç ama hiç yakışmıyor. Bu takım hala bu bütçelerde daha iyisini hak ediyor. Maç için tek söylenebilecek şey, ilk çeyrekte maç nasıl bitirilir adlı bir çalışma oldu diyebiliriz. Barcelona da her geçen gün vites artırdığını açıkça gösterdi ki hala final 4’un en güçlü adaylarından. Bakalım koç Anadolu Efes’e, oyuncular koça alıştıkça takımımız daha iyiye gidebilecek mi, umarız gidebilir.

            Haftanın belki de kazanabiliriz gözüyle baktığımız tek maçı Olympiakos – Fenerbahçe Ülker karşılaşmasıdır demek mümkün gözüküyordu kâğıt üstünde. Ancak maalesef bu maç da istediğimiz gibi sonuçlanmadı. Olympiakos maça öyle bir girdi ki neden son iki yılın şampiyonu olduklarını anlamanıza yetecek seviyedeydiler. Burada Obradoviç’in bir türlü Spanoulis’i kimle savunacağına karar verememesi ve takımımızın inanılmaz bir seyirci önünde biraz tutuk başlaması da etkili oldu. İlk çeyrek skoru Olympiakos lehine 27-19’luk bir skorla bitti.  İkinci ve üçüncü çeyrekler baş başa geçti ve bu dönemde de Fenerbahçe Ülker’de zaman zaman farklı oyuncular öne çıkarak takımı sırtladılar: Bogdanovic, Kleiza, Emir ve Melih gibi. Olympıakos’un son periyotları nasıl oynadığını bilmeyen yoktur. Takım kimyası o kadar iyi ve zirve yapmış durumdaki hem ezbere hem de yoğun bir istekle hücum edip, savunma yapıyorlar. Ama kimse son periyotta 5 üçlük yemeyi beklemiyordu herhalde. Sorun şu ki, Spanoulis savunmanın dikkatini üzerine çekiyor, savunmanın dengesini bozuyor ya kendi bitiriyor ya da en uygun dış atıcıyı buluyor. Olympiakos’un da gerçekten şut sokası varmış onu da görmüş olduk. Başka türlü 12/28’lik üçlük atışları açıklamak çok zor ve de anlamsız. Bu mağlubiyet Fenerbahçe Ülker adına bence çok olumlu oldu çünkü hiçbir maçın oynanmadan kazanılmadığını Final 4’a gidebilmek sadece favorı gösterilmekle olmadığını anladılar. Ayrıca bu takımın acilen son periyotlarda hangi beşle oynayacağına karar vermesinden çok, kimin top kullanacağına karar vermesi gerekiyor. O kadar elit oyuncular var ki kimin şut atacağını belirlemek gerçekten zorlaşıyor. Ayrıca top 16 ile ilk tur maçlarındaki temel fark son periyotların çok daha zor, baskılı ve yoğun geçmesinde gizli. Bu maçtan çok ders çıkarılır ve çıkarılacaktır da… İleriki günler için daha güçlü bir Fenerbahçe Ülker izleyeceğimize emin olabilirsiniz.

                                                                                                                                Mert Yücetepe

Karşılaşmaların İstatistikleri:

1)Galatasaray Maçı:

http://www.euroleague.net/main/results/showgame?gamecode=125&seasoncode=E2013#!boxscore

2) Anadolu Efes Maçı:

http://www.euroleague.net/main/results/showgame?gamecode=122&seasoncode=E2013#!boxscore

3) Fenerbahçe Ülker Maçı:

http://www.euroleague.net/main/results/showgame?gamecode=121&seasoncode=E2013#!boxscore

Daha Ne Yapacaktı: MVP Lebron James!

Nba  yönetimi Miami Heat’in süperstarı Lebron James’in 2012-2013 sezonunun en değerli oyuncusu (Most Valuable Player) olduğunu açıkladı. Aslında açıklamasına çok fazla ihtiyaç duyulmadı zira Lebron James ve Miami Heat öyle sezon geçirdiler ki başka kim olacaktı ki soruları sormak abes kaçar.

İlk olarak MVP olabilmek için neler yapmanız gerekli, neye ihtiyaç duyuyorsunuz bunları kısaca anlatmaya çalışacağım.

1) Her şeyden önce takımınız ligin elit takımlarından biri olmalı. Ligin elit takımları da o sezon sonunda ligi ilk 4 sırada tamamlayan ve olağanüstü bir çıkış, ivme veya değişim gösteren takımlar olarak göze çarpıyor. Tabi ki de bu olmazsa olmaz bir kural değil zaten böyle olsa ilk 4te yeri olmayan New York Knicks’in yıldızı Carmelo Anthony’nin mvp yarışında adı bile geçmemeli. Carmelo bu sıralamaya işte “olağanüstü bir çıkış, ivme veya değişim gösteren takımlar” kontenjanından katıldı. Burada anlatmak istediğim ilk olarak bakılan oyuncudan ziyade takımının performansı ve konumu.

2)  Oyuncunun takımı içindeki konumu, liderliği, alınan galibiyetlerdeki rolü ve o olmadığında oluşan boşluğun büyüklüğünü ikinci sıraya koyabiliriz. İşte burada da Kobe Bryant, Kevin Durant, Chris Paul ve Carmelo Anthony gibi isimleri biraz daha parlatıyor. Örneğin, düz mantıkla Miami Heat’te Lebron oynamazsa “boşver abi orda Wade ile Bosh var ya” diyebilir birçok insan. Ama bu saydığım 4 oyuncunun takımlarına bakarsak, bu oyuncular dışarıda kaldığında ciddi güç kayıpları oluşuyor. Böylelikle, tek superstarlı veya daha mütevazi takımların iyi oyuncuları biraz daha parlama şansı buluyorlar.

3) İstatistikler. Belki de kararın verilmesinde en büyük etken ve yardımcı bu rakamların anlamları oluyor. Sayı krallığında nerede, kaç ribaund alıyor, kaç asist yapıyor, o sahada olmadığında takımının güç dengesi ne kadar eksiye kayıyor ve en önemlisi belki de verimlilik indeksi ne? Evet, çok sayı atıp, ribaund alıp, asist yapabilirsiniz ama ne kadar verimli yaptığınız çok ama çok önemli. İşte bu konuda bir adam, bir özel insan çok büyük fark atıyor. O da zaten bu senin ve toplamda 4 yılın MVP’si Lebron James. İleriki paragraflarda bu sihirli rakamlara değineceğim dostlar.

4) Takımın ve oyuncunun ligde yarattığı hava. Mesela, galibiyet serileri, arka arkaya atılan 40+ sayılar, düşman sayılan veya daha kibar ve modern dille “ezeli rekabet” ettiğiniz takımlara karşı alınan galibiyetler, geçen sene playofflarda eşleştiğiniz takımlara karşı sağlanan üstünlükler Nba medyasında çok geniş yer tuttuğu için doğal olarak eğer siz bu takımların birinin yıldızı iseniz MVP sıralamasında bir anda önlere fırlayabiliyorsunuz. Tıpkı son ayda Carmelo’nun sayı krallığına ulaşırken ki inanılmaz skor performansı ve takımının yakaladığı galibiyet serisi gibi. Sırf bu dönemde Carmelo MVP sıralamasında 1. sıraya kadar yükseldi.

5) Büyüklük. Evet, sadece büyüklük. İnsanlara, medyaya, taraftarlara ve basketbolla alakası olmayan insanlara verdiğiniz güven duygusu. Karizma da diyebiliriz buna. Eğer bir oyuncunun hakkında “olsun abi o takımda X var, asla kolay lokma değil, ne yapacağı belli olmaz” deniyorsa zaten MVP adayıdır. Başka bir örnek vermek gerekirse, MVP yarışında 1. Lebron, 2. Durant, 3. Anthony oldu ancak şu anki playoff eşleşmelerine bakarsak insanlar OKC ve MIA için turu geçer diye direk söyleyebiliyorlar ancak NYK için bu denemiyor. Çok sağlıklı bir karşılaştırma olmasa da (takımların güç dengeleri ve eşleştikleri rakipler farklı olduğu için) yine de büyüklük ve güven kavramları hakkında gerekli açıklamayı veriyor.

MVP

Şimdi bu senenin MVP’sine gelirsek, zaten bu adamdan başka kim alacaktı ki deriz sadece. Takımı ligi domine etmiş, lig tarihinin en uzun galibiyet serisine ulaşmış (27 maç); kendisi ligi verimlilik ve etki indekslerinde zirvede tamamlamış, arka arakaya 6 maçta %60 şut yüzdesiyle 30+ sayı üreten lig tarihindeki tek oyuncu olmuş bu adamdan başka kim alacaktı bu ödülü? 26.8 sayı, 8 ribaund, 7.3 asist ortalamaları yakalamış (ayrıca bu üç istatistikte de takımının lideri olmuş), %22.1 ile takımına ve sahaya etki etmiş, %60,3 verimlilik indeksi yakalamış bu adam gerçekten de bu ödülü fazlasıyla hak etti. Öyle bir sezon geçirdi ki geriye tek bir şey kaldı: Şampiyonluk. Zaten şu anda büyük bir aksilik olmazsa da şampiyon olacaklar.

Aslında Lebron olmasaydı bu ödülü hak eden tek bir isim vardı o da Kevin Durant’ti. Ancak, Miami öyle bir sezon geçirdi ki maalesef Oklahoma’yı gölgede bıraktılar. Yoksa istatistiksel olarak bakıldığında Durant’in Lebron’dan pekte aşağı kalır bir performans sergilemediğini rahatlıkla söyleyebiliriz.

Sıralamayı 3. sırada bitiren Carmelo Anthony için ise tek söylenecek şey, New York Knicks’in beklenen ve tahmin edilenden daha iyi bir sezon geçirmesi, onun sayı krallığını elde etmesi ve sezonun ilk bölümünde savunmada yaparak artık gerçek bir lider oldum imajını yaratması bu sıralamaya girmesinde ona çok büyük kolaylık sağladı. Ama bir Melo hayranı olarak şunu söylüyorum ki MVP olsaydı tarihin en büyük şakası olurdu. Daha birkaç sezon var önünde bu iş için. Kendisini playofflarda da kanıtlaması gerekiyor ayrıca.

                                                                                                                      Mert Yücetepe

Dimitris Diamantidis Vurdu 2-1 Oldu.

Herhalde az biraz Euroleague takip eden basketbolseverlerin zevkten 4 köşe olduğu bir seriyle karşı karşıyayız. Avrupa’nın zirvesinde iki elit takım kıran kırana bir mücadele veriyor, öyle bir mücadele ki bu üç maç sonunda skor farkı sadece 5 sayı. Maçların ne kadar başa baş geçtiğinin en net göstergesi bu istatistik.

Aslında bu maçlar bir seri olmaktan ziyade, basketbol felsefesinin sahaya yansıması diyebiliriz. En kritik bir hata bu tarz maçlarda galibi belirliyor zaten neredeyse kusursuza yakın bir mücadele var sahada. Panathinaikos maça çok hızlı girdi. İlk periyot skoru 20-10 Pana lehineydi. Barcelona resmen dondu ilk periyotta. Böylesine hücum potansiyeli yüksek bir takım Pana’nın yaptığı savunmayı bir türlü çözemedi. Hücum tıkandı. Pana cephesinde ise müthiş adam, mükemmel lider ve zeki insan Dimitris Diamantidis önderliğinde hunharca Barçanın üzerine gitti.

İşler ikinci çeyrekte de çok fazla değişmedi aslında. Sadece iki takımın da savunması biraz düşünce Barça 19, Pana ise 18 sayı üretti ve devreyi 9 sayı önde kapattı. Bu 9 sayı o kadar şaşırtıcı ki, böylesine yakın geçen bir maçta 20 sayılık bir farka karşılık geliyor.

Barcelona üçüncü çeyreğe fırtına gibi girdi. Alan savunmasıyla Panathinaikos’u şaşırtmayı, afallatmayı ve en önemlisi durdurmayı başardılar. Hücumda ise, 2.18m’lik dev uzunu Tomic ile sayılar bulup yavaş yavaş farkı eritmeye başladılar. Hücumlar sırasında en dikkat çeken şey ise, Barcelona’nın en büyük kozunun olduğu pota altına daha rahat top indirebilmeye başlaması ve pota altında nereden hücum ediliyorsa tam ters yönde köşeye bir şutör yerleştirerek savunma gömüldüğünde topun köşeye gönderilmesi ve orada 1 fake veya penetrenin ardında kolay sayılar bulmaya başlamasıydı. Öyle ki, Panathinaikos’un ilk periyotta 10 sayı öne fırlaması gibi Barcelona 3. çeyrekte 22-12’lik seriyle farkı kapayıp 1 sayı önde girdi son çeyreğe.

"Örümcek Adam"

Son çeyrekler için, büyük oyuncularla yıldız oyuncuların ayrılacağı, sorumluluk alabilenle alamayan korkakların gözler önüne serileceği ve en önemlisi galibin belirleneceği 10’dklık süre dilimi desek yanlış olmaz. İşte burada Panathinaikos’un elinde öyle bir kozu var ki sadece bu adama şapka çıkartılır; Dimitris Diamantidis, namı değer “Örümcek Adam”. Öyle bir lider ki onu öne çıkaran şey son periyotta attığı iki tane çok ama çok kritik üç sayı atışı değil. Onun parkede olması tüm takımı 2 seviye yukarı çıkarıyor, her pozisyonda hata yapan oyuncuya ilk azarı o kayıyor sonrasında tekrar maça odaklanması için motive ediyor, hücumda tüm dikkati üstüne çekerek arkadaşlarına boş şut veya kolay turnike imkânı sağlıyor, savunmada rakibin yıldızını tutuyor bu adam. Daha ne yapsın değil mi? Belki, en önemli yaptığı şey, onun oyuna damga vuran bir hareketinden sonra Panathinaikos’un inanılmaz ateşli taraftarının közünün tazelenmesi ve alev alması olarak anlatabiliriz. Resmen salonda bir anda ses patlaması oluyor, seyirci hemen oyuna giriyor. Sonuç olarak, bu tarzda bir oyuncunuz varsa son periyotlardan çekinmezsiniz; aksine rakip üzerinde psikolojik baskı kurar onları strese sokarsınız. İşte Pana Barcelona’daki 2. ve dünkü maçta aynen bunu yaptı. Öyle ki, maçın en kritik anlarında, şutu olmayan bir oyun kurucunun ne kadar küçük düşebileceğine tanıklık ettik. Victor Sada. Çoğu oyun kurucunun sahip olmadığı atletizme sahip iken ve sıradan bir oyuncunun sahip olduğu şut yeteneğini bulundurmuyor. İki pozisyon, ki böyle bir maçta olamayacak şekilde, boş kalmasına rağmen resmen topu potaya a-ta-ma-dı. Maçı 0/2 iki sayı 0/3 üç sayı yüzdesiyle -5 index puanıyla tamamladı. Navarro’yu aramak zorunda kaldı nitekim hücum hüsranla sonuçlandı. Resmen komedi izledik. Navarro demişken Yunan taraftarların İspanyol oyuncuların faul pozisyonlarında aşırı reaksiyon göstermeleri ve abartmalarından dolayı sevmediği isimlerin başında geliyor. Ama o da büyük bir oyuncu olduğu için, baskından etkilenmeyip 17 sayıyla maçın en skoreri oldu ve 18 index puanıyla oynadı ancak mağlubiyeti engelleyemedi.

Bu maçla ilgili yazacak çok şey var, o yüzden yazdıkça yazası geliyor insanın ama şimdilik burada bitirelim. Basketbolseverleri bu inanılmaz seriyi izlemeye davet ediyor ve basketbol adına yapılan doğruları dikkatle gözlemlemelerini tavsiye ediyorum.

Mert Yücetepe

Karşılaşmanın İstatistikleri İçin:
http://www.euroleague.net/main/results/showgame?gamecode=243&seasoncode=E2012#!boxscore

Çok Soru İşaretli Son 8

Kim ne derse desin dün İspanya’da oynanan maçta Real Madrid’in kazanma şansı %99’du. Nitekim maç daha ilk çeyreğin sonunda koptu ve hafta içi Anadolu Efes cephesinden yapılan açıklamaların bir balon olmadan öteye gitmedi. 86-66.

Anadolu Efes’teki form düşüklüğünü gözlemlemeniz için çok iyi bir basketbol takipçisi olmanıza gerek yok. Az çok istatistiklere bakmayı bilen herkes görebilir ki; ilk 8 maçta 7 galibiyet alan bu takım sonraki 6 maçta 2 galibiyet 4 mağlubiyet aldı ve her şeyden önce gruptan 3. çıkma sansını rakibi CSKA Moskova’ya bıraktı. Eğer CSKA Moskova-Panathinaikos maçında PANA kazansaydı; Anadolu Efes Olympiakos’la eşleşmek yerine Barcelona ile eşleşecekti ki zaten kafadan elenecekti. Zaten bu son maçlar da 2010 Dünya Şampiyonası’nda Sırbistan'a karşı son pozisyonda Kerem Tunçeri’nin basketiyle sonuçlanmasının dışında kaderimizi hep rakiplerimiz belirledi. Bu bizde bir hastalık adeta.

Maça dönersek, Anadolu Efes maça o kadar isteksiz başladı ki sanki buraya takım olarak gelmemişler de oyuncular biletlerini kendi alıp ayrı ayrı gelip maça çıkmış gibilerdi. Bunu zaten ilk üç hücumda hiçbir şekilde takım hücumu olmayışından tamamen bireysel yetenekler üzerinde hücum etmemizden de anlayabiliriz. Hücum da o kadar dağınık hareket ettik ki; rakibe istemenden de savunmamız oturmadan yakalandık. Savunma oturmamışken hiçbir İspanyol takımına, Maccabi Tel Aviv’e ve Montepaschi Siena’ya yakalanmayacaksınız. Tabii ki de sadece bu 3 takım savunma oturmadığında ceza kesmiyor, Avrupa Liginde oynayan her takım az çok ceza kesebiliyor ancak bu 3’ü affetmiyorlar. Real Madrid’in ilk çeyrekte muazzam üçlük atması ve hızlı hücumlardan kolay sayılar bulması daha ilk çeyrekte farkı 11 sayıya getirdi. Biz ise ilk çeyrekte sadece 2 assist yapabildik bunlar da zaten Jordan Farmar’ın mükemmel pasıyla Jamont Gordon’un turnikesi ve Shipp’in pasıyla Semih Erden’in turnikesinden ibaretti. Aslında maçın özeti daha ilk çeyrekte belli oldu.

İkinci çeyrekte biz top kayıplarına devam ettik onlar ise üçlük atmaya. Savunmayı tam oturtmaya başladık bu seferde hücumda ceza kesemedik; beklediğimiz üçlük de bir türlü gelmeyince takım bir türlü motive olamadı ve fark istemediğimiz boyutlar olan 17 sayıya geldi ilk yarı sonunda.

İkinci yarıda biraz toparlanır gibi olduk sonrasında basit hatalarımızla (top kayıpları, faul hakkımızı erken  doldurmamız ve sportmenlik dışı faul gibi ögeler) Real Madrid’e kolay sayı şansı tanıdık ve onlarda bu zaafları çok iyi değerlendirdiler. Öyle ki maçta en az 8-10 sayıyı biz ya sayı bulduktan ya da anlamsız bir şuttan sonra hızlı gelen Real Madrid’li oyuncuların turnikesi sonucu yedik. 0 çaba %100 hızlı hücum.

Maçta bir Euroleague maçı için çok fazla sayılabilecek 4 tane alley-oop yedik ki bunların ikisi tadından yenmez. Özellikle Rudy Fernandes’in Savanovic’in üzerinden vurduğu smaç enfesti. Diğeri ise Marcus Slaughter’ın Barac üzerinden vurduğu idi. Buna bir paragraf ayırmazsam basketbolun güzelliklerine ayıp etmiş olurdum.

Rudy Fernandes Savanovic'in Üzerinden..

Anadolu Efes, son 8 öncesinde kötü sinyaller veriyor. Vujacic hiç iyi dönememiş sakatlıktan, hala form tutamadı. Bu sorun yerel ligde Sasha’ya daha fazla süreler verilerek aşılabilir. Takım savunması Top 16’nın ilk kısmındaki gibi değil, Jordan Farmar fazla bireysel oynamaya başlamış ve Semih’in istikrarsızlığı tartışma konusu. Bu ögeler Olympiakos gibi kesinlikle küçümsenemeyecek bir takım karşında çeyrek finalde canımızı fazlasıyla yakabilir.

                                                                                                                      Mert Yücetepe

Karşılaşmanın İstatistikleri İçin:
http://www.euroleague.net/main/results/showgame?gamecode=226&seasoncode=E2012#!boxscore

Foto Kaynak:
http://www.euroleague.net/devotion/gallery/2012-13-season/i/111645/7546/top-16-game-14-real-madrid-vs-anadolu-efes

Avrupaya Damga: Pınar Karşıyaka!

Bilindiği üzere, Euro Challenge kupasında çeyrek final maçları 3 maçlık seri üzerinden oynanıyor ve 2 yapan kazanıyor. İlk maç İzmir’de yine inanılmaz bir taraftar (kesinlikle seyirci değil) önünde 76-74’lük skor ile Paris Levallois lehine sonuçlandı, ikinci maç ise 72-66 skor ile temsilcimizin galibiyetiyle bitti. İş son maça kaldı ve ev sahibi avantajının da bizden yana olması, son maç öncesi umutları artırdı.

Paris Levallois maça 7-0’lık bir seriyle başladı burada Karşıyaka’nın biraz baskı yaşaması ve savunmayı oturtamamasının etkisi vardı ancak o baskıcı savunmanın devreye girmesiyle 7-0’lık seriye daha iyisiyle 12-0’lık seriyle cevap verdi İzmir temsilcimiz. Zaten bu seri taraftarları da oyuna soktu ve inanılmaz bir atmosfer oluştu İzmir’de. Öyle ki her baskette büyük bir alkış tufanı kopuyor ve “oleeeeeey” sesleri yükseliyor, top rakibe geçince de kulakları sağır edecek bir ıslık devreye giriyor. Gerçekten taraflı-tarafsız herkesin beğenisini toplayabilecek bir kalabalık vardı maçta. Savunma ve seyirci baskısı rakip takımı dondurmuş olacak ki 7 sayı attıktan sonra periyot bitimine kadar sadece 1 sayı buldular. Ekibimiz ise tekrardan 9-1’lik bir seriyle ilk periyotu 21-8 gibi ezici ve mesaj veren bir skorla kapattı.

Pınar Karşıyaka Taraftarı

Robert Dixon gibi bir oyun kurucuya sahip olmak çoğu kişi için soru işaretleri içerir. Bu tarz oyuncular bir sinerji yakalanırsa –Karşıyaka’da tam olarak gerçekleşen şey de bu zaten- takımı 1-2 seviye değil 3-4 seviye yukarı taşırlar. Çünkü kendi takımları olarak görürler ve sahiplenirler. İlk periyotta 7 sayı 3 assist 2 ribaund yapması da zaten bu sebepten dolayı oluyor. Pota altında inanılmaz atlet Abdul Aminu ve müthiş solak William Thomas çok iyi ikili olmuşlar; hem savunmada hem de hücumda bu takımın ana parçalarından iki isim de. Bir de her işi yapan Melvin Sanders var ki bu tarz oyuncular her takıma lazım. Hem savunma yapabiliyor hem de hücum, ceza şutlarını kesme konusunda da inanılmaz istikrarlı. Takımın Türk parçaları da oldukça kaliteli isimlerden oluşuyor: başta Ümit Sonkol, Evren Büker, Soner Şentürk ve Can M. Mutaf olmak üzere iyi seçilmiş ve bir arada sorunsuz oynayabilen oyuncular, Karşıyaka’nın başarısında büyük paya sahipler.

Robert Dixon 22 sayı ve 6 assist ile takımının lideri oldu

Maça geri dönersek, ilk periyotta yakalanan o hava ile Pınar Karşıyaka bir daha arkasına bakmadı aslında. Maç seyir zevki açısından çok kaliteliydi. Öyle ki üçlük desen var, top çalma desen var, savunmada hırs desen var, taraftar var; alley-ooplar havada uçuşuyor zaten başka da bir şeye gerek yok. Özellikle Aminu öyle smaçlar yaptı ki maçta resmen Blake Griffin’in Los Angeles’a yaşattıklarını, yaptığı etkiyi İzmir’e yaptı. O smaç bastıkça ortam coştu da coştu. Rakip takım sadece 3. çeyrekte ekibimize üstünlük kurabildi o da 4 sayı ile sınırlı kaldı (28-24). Son çeyrek artık süreye oynandığı için skor bakımından da bu maç için kısır sayılabilecek (17-15) bir skor ile geçti ancak ekibimiz kazanmasını bildi ve salondan 85-69 gibi ezici bir skorla ayrıldı.

Bu galibiyetle Pınar Karşıyaka Euro Challenge kupasında son 4 takım arasına adını yazdırdı. Çok büyük başarı ancak aslında her şey buradan sonra başlıyor. Nisan ayının sonlarına doğru oynanacak maçlar çok önemli. Ayrıca Pınar Karşıyaka Final 4’un Türkiye de düzenlenmesi için taleplerini de iletmiş. Burada geçen senenin Şampiyonu Beşiktaş’ın katkıları da azımsanamaz. Geçen sene de Türkiye’de düzenlenmesi için başvuruldu ancak ne yazık ki düzenlenemedi. Şimdi son şampiyon Türkiye’den çıktı, yine 4 takım arasında bir Türk takım var ve prosedür gereği son 4 takımın olduğu ülkelerden birinde yapılacak olan final serisi için şansımızı çok yüksek görüyorum. Pınar Karşıyaka seyircisinden etkilenmeyecek takım olmayacağı için Pınar Karşıyaka kupa için de otomatikman favori olacaktır. Ayrıca, Beşiktaş’ın o büyük başarısından sonra bu organizasyonu sonuna kadar hak ettiğimizi de düşünüyorum.

Umarım, Pınar Karşıyaka 2013 Euro Challenge kupasının şampiyonu olur ve 2012’de Beşiktaş’tan sonra bunu başaran takım konumuna yükselip, bu kupaya Türk takımlarının ambargo koymasının yolunu açar. Ülkenin basketbola verdiği önem ve yatırımların karşılığı böyle ödeniyor. Sponsorlarınıza da yatırımın karşılığını vermiş oluyorsunuz. Avrupa’nın 3. kupası da olsa kimse küçümseyemez sonuçta Avrupa’da yabancı takımlara karşı elde edilmiş bir zafer olacaktır.

Tebrikler ve Başarılarının Devamı Pınar Karşıyaka…

                                                                                                                          Mert Yücetepe

Karşılaşmanın İstatistikleri İçin:
http://www.fibaeurope.com/cid_KNce8jInH7Qj1EsyH5rjn2.gameID_9171-1-C-3.compID_BYg5Rb55Jw-G5I3MZ6JB01.season_2013.roundID_9171.teamID_.html

Foto Kaynak:
http://www.fibaeurope.com/cid_KNce8jInH7Qj1EsyH5rjn2.gameID_9171-1-C-3.compID_BYg5Rb55Jw-G5I3MZ6JB01.season_2013.roundID_9171.teamID_.html

http://www.kskbasket.net/v2/haberler/56-2012-2013/1046-tbl-15hafta--pinar-karsiyaka-87-66-ted-ankara-kolejliler.html